چشمان تان درست دیده، من شما را به دَرَک دعوت کرده‌ام، اما نه آن درکی که در باور عام وجود دارد. درکی که من از آن حرف می‌زنم جایی است در جنوب استان سیستان و بلوچستان در امتداد سواحل دریای مکران؛ اگر بخواهم دقیق‌تر مکان این جای عجیب را بگویم درست در ۱۷۰ کیلومتری غرب چابهار،۱۲۰ کیلومتری مرکز شهرستان کُنارک و به فاصله ی ۱۰ کیلومتری از روستای زرآباد قرار گرفته است.گیج شده‌اید نه؟ اشکالی ندارد در انتهای مقاله مسیری به شما نشان خواهم داد تا راحت به آنجا عازم شوید.
دَرَک کلمه‌ای بلوچی به معنی سکونت در کنار دَرَگ یا دره است که با معنای فارسی این لغت یعنی عمق و گودی قرابت دارد. علت این نامگذاری واقع شدن روستا در دره است؛ به همین سبب آب دریای آن به آب اقیانوس اتصال دارد.
دَرَک متشکل از بافت‌های مختلفی است. نزدیک بودن تپه‌های رمل و درختان نخل‌ها به ساحل و دریا منظره‌ای نادر و خیره‌کننده را به وجود آورده است. تضاد دریا که یادآور عنصر آب و تپه‌های رمل که نمادی از عنصر خاک هستند در عین تقابل، حسی از همبستگی عناصر هستی را در شما به وجود می‌آورد. نخل‌های نزدیک دریا علاوه بر ایجاد منظره‌ای بکر سایه‌هایی دلپذیر برای استراحت فراهم می‌کند. اگر تنی به آب بزنید متوجه خواهید شد که کف دریا از بافتی مرجانی پوشیده شده است و به آرامی پاهای شما را نوازش می‌کنند. اگر از دریا و ساحل مقداری فاصله بگیرید و به سوی شمال روستا بروید به بافت کوهستانی می‌رسید. دیگر چه می‌خواهید؟
دَرَک یک ویژگی خاص و عجیب دارد. به فاصله ی چند متری از دریا با حفر چاهی حدوداً دو متری می‌شود به آب شیرین و زلال دست یافت که این مسئله به ساکنان محلی کمک کرده تا نخیلات (درختان خرما) و انواع هندوانه و ذرت را کشت و به ثمر برسانند. این ویژگی منطقه‌ی درک باعث شده تا ما رویش جنگل با پوشش گیاهی درختان گرمسیری را شاهد باشیم.
سیستان و بلوچستان به هوای گرم و خشکش معروف است، اما بخش جنوبی این استان مخصوصا جنوب غربی آن که روستای درک در این قسمت واقع شده، دارای وزش همزمان بادهای سرد و نسیم‌های گرم است.
جالب است بدانید مردم این روستا به شدت به حفظ محیط زیست پایبند هستند به طوری که ساحل این روستا پاک‌ترین ساحل ایران لقب گرفته است.
باور محلی‌ها بر این است که شن‌های کنار ساحل ماسه‌های رمل برای دردهای عضلانی و استخوانی خاصیت درمانی دارد. بسیاری از افراد صبح زود و از زمان طلوع خورشید روی شن‌ها دراز می‌کشند. حتی برخی بدن‌هایشان را زیر شن چال می‌کنند تا از درد پا، استخوان و کمر رهایی پیدا کنند.
ساحل دَرَک غروبی شگرف دارد. خورشید در زمان خداحافظی با سرزمین رمل و دریا به سرخی آتش شبیه می شود. نور سرخ خورشید و آبی دریا و رمل‌های سفید روستا در هم می‌آمیزند و مرهمی بر هر درد بی درمان می‌شوند.
چگونه به دَرَک برویم؟
مسافرت هوایی: بلیط هواپیمایی به مقصد چابهار (فرودگاه کُنارک) را تهییه کنید. بعد از فرود آمدن، جاده‌ی به سمت غرب را پیدا کنید. بعد از گذشتن از روستاهای کهیر، زرآباد، پُشتی و طی ۱۳۵ کیلومتر به روستای دَرَک می‌رسید.
مسافرت زمینی: خود را به استان هرمزگان برسانید و به سمت چابهار مسیر را طی کنید. بعد از عبور از جاسک به سوی روستای زرآباد رفته و بعد از طی مسیری معادل ۱۶۰ کیلومتر به دَرَک خواهید رسید.
نوشته شده به قلم عرفان گلپایگانی
